Bronnen en Krachtplaatsen in NL & Be
De Oude Kerk van Ezinge, Groningen
De Oude Kerk van Ezinge staat bij de Torenstraat 48 in Ezinge
(Zie OpenStreetMap.org).
Omdat de wierden (terpen) in Groningen uit zeer vruchtbare grond bleken te bestaan, begon men deze in de negentiende eeuw af te graven
en te verkopen als meststof. Hierbij kwam ook veel historisch materiaal naar boven, waarvan heel veel verloren is gegaan.
Vanaf ongeveer 1923 tot 1934 verrichte men daarom onder leiding van Van Giffen een uitgebreid archeologisch onderzoek in de wierde van Ezinge, met name
rond het kerkje van Ezinge.
Uit dit onderzoek bleek dat er al vanaf de vijfde eeuw voor het begin van onze jaartelling mensen in Ezinge woonden. Uit de vondsten bleek
een continue bewoning vanaf de vijfde eeuw voor nul naar de Romeinse periode en de vroege middeleeuwen (die rond het jaar 1000 eindigden).
Men vondt aardewerk dat gebruikt was in rituelen. Zo vond met aardewerk potten met bloedsporen en aardewerk potten waarin voedsel was
geofferd om de potten vervolgens met een priem te breken, een gebruik dat in de vroege middeleeuwen van Scandinavië ook bekend was
evenals in het oude Romeinse Rijk. Ook vond men vuurstenen met daarin een natuurlijk ontstaan gat, waaraan wellicht een speciale
betekenis gegeven werd. Gezien de vondsten van metaal zoals een haan en een beeldje van een Romeinse soldaat en een beeldje van
de God Jupiter daterende uit de Romeinse tijd, moet Ezinge in de Romeinse periode een belangrijke plaats geweest zijn.
Ook in de vroege middeleeuwen blijkt Ezinge nog een belangrijke plaats geweest te zijn, gezien de vondsten van gouden munten
en een gouden piramidale zwaardknop. Deze zwaardknop is uniek voor Nederland, dergelijke zwaardknoppen zijn ook in het
Sutton Ho in Engeland gevonden, maar zijn ook in Engeland zeldzaam. De gouden zwaardknop zou vervaardig zijn voor iemand met een
koninklijke status. Ezinge was zeker in de Romeinse tijd en de aansluitende vroege middeleeuwen een
belangrijk regionaal bestuurscentrum.
(Bronnen:
Delvigne Blz.9-10, 16-19,
Kooi & v.d.Ploeg Blz.,
Nieuwhof Blz.11-18,118-120,177,196,
NazatendeVries.nl,
WierdenenTerpen.nl
en Wikipedia).
Kerkje van Ezinge
Overledenen werden in de vroege middeleeuwen bijgezet in een bestaand grafveld, men begroef het lichaam of begroef de as na een crematie.
Men begroef mensen in de hurkhouding of uitgestrekt gelegen op hun rug, soms in een kist van planken of in een boomstamkist.
Crematieresten werden meestal in een doek begraven en wat minder vaak in een urn. Men kreeg grafgiften mee in de vorm van kralen,
mantelspelden, een mes, wapens, amuletten en resten van dieren, zoals vogelbotten.
Vanaf de 8ste eeuw verdween het gebruik om overleden te cremeren vanwege de opkomst van een nieuwe religie uit het midden-oosten; het Christendom.
Hoewel we de Christelijk invloed op de manier van begraven wel zien in Ezinge vanaf de 8ste eeuw, is het onbekend of er in die tijd al een houten
kerkje in Ezinge stond. Het lijkt echter wel waarschijnlijk dat de huidige stenen kerk door een houten kerkje vooraf gegaan is.
Het huidige kerkje inclussief de vrijstaande kerktoren dateerd uit het begin van de dertiende eeuw. In 1886 werd er tegen de kerktoren een torenhuis gebouwd,
dat als kosterwoning en school gefungeerd heeft. De oude priesteringang en ingang voor mannen aan de zuidzijde zijn dichtgemetseld, evenals de
oude vrouweningang aan de noordzijde. Er was een nieuwe ingang gemaakt aan de smalle westkant van het kerkje. De kerk staat zoals de meeste kerken uit die
tijd oost-west georienteerd met het koor aan de oostzijde.
(Bronnen:
Karstkarel Blz.58-59,
Nieuwhof Blz.239-242,
Rijksmonumenten.nl,
Reliwiki.nl,
YouTube video
en Wikipedia).
Krachtplaats
Woensdag 13 April 2022 ben ik naar Ezinge geweest om de Oude Kerk te bezoeken. Ik vond deze locatie interessant vanwege de
oude geschiedenis van deze plek en was benieuwd of hier een krachtcentrum zou zijn. Ik heb de omgeving eerst verkent en op
me in laten werken terwijl ik ook de foto's die je hier op deze pagina ziet gemaakt hebt. Daarna ben ik met de wichelroede
rond het kerkje gaan lopen. Deze reageerde sterk bij de ronde kant van het kerkje (waar zich in een Katholieke kerk het
priesterkoor bevindt). Iets sterker aan de open kant (noordkant) en wat minder sterk aan de kant van de toren (de zuidkant),
die los naast het kerkje staat. Nadat ik het kerkje bezocht had ging ik even bij een oude bekende langs die in Ezinge woont en hadden we het ook even
over het kerkje. Ook zij voelde dat er iets bij het ronde deel van het kerkje was, met name aan andere kant van het kerkje
ten opzichte van de toren (de noordkant). Het kerkje staat op een prettig aanvoelend krachtcentrum dat zeker een bezoekje waard is.
Wanneer je dan toch in Ezinge bent, bezoek dan ook het Wierdenland Museum,
waar veel informatie te vinden is over de geschiedenis en het archeologisch onderzoek in Ezinge rond deze oude kerk.
